Hierbij horen 6 vragen. Deze vragen vind je via de link onder de tekst.
Alleen op vakantie gaan is een
zegen
1. Je hoeft met niemand te overleggen, beleeft mooie ervaringen veel intenser en hebt eindelijk tijd voor rust en reflectie.
2. Het is een doodnormale vraag bij terugkomst van vakantie: "Met wie was je?" Het antwoord "met mezelf" leidt daarentegen niet zelden tot een "oh, oké" en een opgetrokken wenkbrauw boven de verbaasde ogen. Soms is er de meewarige blik van medelijden, in de trant van: ah, je bent dus vast single. Of de factcheck: "Wilde je dat zelf of kon er niemand mee?"
3. Ondanks het groeiende aantal singles is alleen op vakantie gaan voor veel mensen nog steeds een bijzonderheid. Hoewel het bij lange reizen geaccepteerder lijkt - niet iedereen kan zomaar een paar maanden vrijaf nemen - wekt de keuze om solo te reizen bij een kortere vakantie vaker bevreemding. Dat is helemaal zo bij een weekend: een weekendje weg, zo leren alle reclames (en aanbiedingen voor hotelkamers) ons, dat doe je toch met z'n tweeën? Terwijl het geweldig kan zijn alleen te gaan, en dan bedoel ik niet 'alleen' met een groepsreis, maar echt met alleen jezelf.
De voordelen zijn eindeloos: je kunt eten en drinken wat, waar en wanneer je wilt; je hoeft met niemand te overleggen of rekening te houden als je iets gaat doen, hoe laat je gaat slapen of opstaat. Dat klinkt niet alleen asociaal, dat is het ook. Maar het is ook ultiem bijkomen en opladen. Er is niets zo ontspannend als alleen te ontwaken met de hele dag voor je, zonder ook maar een enkele verwachting. Zeeën van tijd rollen zich voor je uit. Heerlijk. Hostels zijn op zo'n vakantie wat mij betreft dan ook verboden terrein. Voor je het weet, sta je weer eindeloos te polderen met een groepje backpackers of het pizza, pasta of toch de Chinees wordt.
4. Een van de bezwaren die mensen vaak opwerpen, is dat ze er zo tegenop zien alleen te eten en drinken, in een restaurant of kroeg. Andere mensen zouden hen misschien eens 'zielig' kunnen vinden. Ten eerste: uit onderzoek blijkt dat iedereen altijd vooral met zichzelf bezig is, niemand let dus op je. Ten tweede: als je iemand alleen ziet, denk je dan ook per definitie 'goh, wat zielig'?
Zeker, de
allereerste keer alleen buiten de deur eten, kan onwennig aanvoelen. Maar als
eenmaal deze hobbel is genomen, dan zul je merken dat elke keer makkelijker
wordt. Dat boek, mobiel en krant al snel onaangeroerd blijven, omdat je met je
volle aandacht zit te genieten.
5. Een ander veelgehoord bezwaar: dat je mooie ervaringen niet kunt delen. Maar hoe bevrijdend is het niet alles continu te hoeven delen met anderen? Bovendien kan een mooie ervaring die je in je eentje beleeft, veel intenser aanvoelen dan wanneer je deze gezamenlijk hebt. Net zoals tijd alleen dubbel zo lang aanvoelt: twee weken vakantie voor de prijs van één.
6. En dan is er nog de veel gestelde vraag of constatering: "Het is toch vreselijk saai alleen?" Dat ligt helemaal aan jezelf. Tenzij jij jezelf saai gezelschap vindt, is het allesbehalve saai om jezelf te entertainen. Natuurlijk kun je in gezelschap van anderen ook momenten hebben waarin je tot rust komt. Maar een uurtje of een middagje alleen door een stad banjeren is toch anders dan dagen, weken of maanden achtereen in je eigen tempo rond hobbelen. Minstens een keer per jaar rol ik dan ook de koffer even alleen het vliegveld op. Partner of geen partner.
7. Het allergrootste voordeel van alleen zijn is dat je ineens jezelf weer kunt horen denken. Omdat je gedachtestroom niet wordt onderbroken door anderen kun je bijvoorbeeld beter reflecteren op je leven, op jezelf en op wat je wilt. Je kunt eens tot andere ideeën en inzichten komen. Of de eeuwige maalstroom valt juist een keer stil.
Alleen is maar alleen, luidt een bekend gezegde. Maar het is veel meer dan dat. Wie het voor elkaar krijgt in zijn eentje te kunnen genieten, ook op vakantie, wint heel veel. En dat is niet alleen omdat je het tweepersoonsbed voor jezelf hebt.
Reacties
Een reactie posten